Eerst weer naar Friesland

Een oud lied van het Spaanse Dúo Dinámico tovert een brede glimlach op mijn gezicht. Resistiré. Ik glimlach om de beelden en verbaas me over hoe verrassend passend de tekst is. In Spanje zingen ze het in huiskamers en vanaf balkons, lees ik. Ze bieden weerstand, houden hun rug recht, buigen maar breken niet. Resistiré. Net als jij en ik, in deze bijzondere situatie.

Onze tijd in Brabant zit erop. Dreas zijn opdracht is afgerond, mijn yogalessen daarmee ook.
De caravan wordt opgehaald, de Fiat Punto is verkocht. We gaan verder met de klassieke Chevrolet.

Heerlijk is het om daarmee over de weg te zweven. Iets minder is het dat ze overvol met spullen zit voor aan boord. Daar is nu ons thuis. Of althans. Dat was de bedoeling. Alles was gericht op vertrek naar Spanje op 29 maart. We vertrekken zeker van Camping De Veldhoeve. Een dag eerder dan gepland zelfs. Maar wel met Friesland als bestemming.

Sinds de grondaankoop in Spanje rond de jaarwisseling niet doorging, hebben we het idee om eerst maar eens tijd te nemen om ons te bezinnen. Al weken heb ik veel zin om weer op pad te gaan, en om aan boord zijn. Weer onder de Spanjaarden, in hun mooie land en met hun heerlijke taal. Ik voel me daar thuis, ben er blij, heb het er naar mijn zin. De ruimte, de gemoedelijkheid en uiteindelijk natuurlijk ook zon en warmte.  Mijn verlangen naar zon, warmte, rust, ruimte, avontuur en afwisseling is ongewijzigd. En ik mis het water. Sinds we de boot hebben, heb ik de boot altijd als mijn thuisplek ervaren. Dat blijft en het gemis ook.

Resistiré, ik zal weerstand bieden en mijn hoofd niet laten hangen.

Des te meer omdat Dreas en ik het onvoorstelbaar goed hebben. We houden van elkaar, zijn het liefst veel bij elkaar. We mogen nog naar buiten, krijgen van meerdere kanten onderdak aangeboden en hebben geen geldzorgen. Ons huis is immers driekwart jaar geleden verkocht en Dreas heeft anderhalf jaar lang een interim management opdracht gedaan. We hebben tijd en geld, schreef ik eerder al, meestal heb je wel tijd maar geen geld of andersom. Het bezinnen kan nog steeds. Alleen nog niet in Spanje. Het wordt eerst Friesland en dan Spanje.

We weten momenteel dus echt helemaal niet wat en hoe we verder gaan, zakelijk gezien. We hebben beiden het idee dat er weer wat gaat ontstaan. En mijn liefde voor het delen van yoga blijft heel groot. Maar voor nu is Vidae even niet meer dan een handelsnaam van v.o.f. Bijzonder Leven. Ons bijzondere leven.

–

Link naar artikel met filmpje, tekst en vertaling.