Het roer om

De wereld is veranderd sinds de komst van corona. Op heel veel fronten.
Eén daarvan is dat reizen niet meer vanzelfsprekend is.

Voordat we in augustus al zeilend van het noorden van Spanje richting de Canarische Eilanden vertrokken, hadden we veel haast om alle spullen aan boord te krijgen om niet, net als in maart, vast te komen zitten in Nederland. Tegen de kinderen zeiden we ‘tot over twee maanden!’. Een laatste knuffel en nóg een zoen en zo vertrokken we.

Dat voelde beslist goed. Zowel het vertrekken, alsook dat we elkaar toch snel weer gingen zien. Als bestemming kozen we Fuerteventura, o.a. vanwege de rechtstreekse vluchten. Er was een kleinkindje op komst, de middelste dochter was bijna acht maanden zwanger op dat moment, en even na de bevalling zouden we terug vliegen naar Nederland.

Het kleine wonder kwam razendsnel ter wereld maar er waren in oktober helemaal geen rechtstreekse vluchten. Spanje was inmiddels tot oranje reisgebied verklaard. Daar kwamen we achter toen we eenmaal onder de kust van de Canarische Eilanden waren aangekomen.

Eerst kijken we het aan. Met veel tranen en verdriet.

Dan zoeken we naar andere opties. Met de ferry naar een ander eiland en dan vliegen, of vliegen met niet rechtstreekse vluchten, het is kostbaar en de reistijden zijn lang. Daarbij komt de onzekerheid over hoe de situatie zich ontwikkelt in Nederland en in Spanje want dat betekent voor ons onzekerheid of we wel terug kunnen naar hier. We hebben al onze spullen aan boord gebracht maar zijn officieel geen resident aan boord. Dat vindt de wetgever namelijk niet kunnen. Het resident zijn is bepalend voor of je terug kunt keren naar je officiële hoofdverblijfplaats.

Eind oktober gaan UK en Duitsland vliegen op de Canarische Eilanden, de Nederlandse reisbranche vraagt om aanpassing van het reisadvies en Transavia gaat vliegen vanaf half december. Dit lijkt positief. Wij boeken voor januari.

Wekenlang kijken we uit, tellen we af. We weten waar ons bed staat.
We voelen al helemaal hoe het is om elkaar te zien, om samen te zijn.

En dan komt Spanje met de verplichte PCR test. We duiken in de materie en het proces bij aankomst. Opnieuw onduidelijkheid en onzekerheid. Eenmaal met een negatieve test op het vliegveld hier aangekomen, lijkt de procedure te zijn dat je een thermometer op je hoofd krijgt en bij meer dan 37,5 graad word je apart gezet, volgt weer een test en bij positief ga je naar het ziekenhuis.

Stel je voor, Dreas alsnog positief en ik alleen naar de boot.
Extra kosten, onzekerheid en stress.

Als Transavia, een maand na de boeking en na eerdere mutaties van vliegtijden, ook de vliegdatum verandert (ze halveren het aantal vluchten in januari van twee keer naar één keer per week), mogen we annuleren met geld retour. Het onzekere gevoel blijft. Daarom kiezen we, met ons hoofd, heel verstandig voor geld retour. Weer boeken kan altijd nog. Het gevoel staat haaks op dit besluit en gaat natuurlijk opnieuw gepaard met pijn, teleurstelling en tranen.

En zo zitten we op Fuerteventura. In absoluut de leukste verblijfplaats die er is, met prachtig weer en alle tijd voor onszelf. Maar niet bij de kinderen. En het voelt langzamerhand niet goed om mijn kinderen nog steeds niet te kunnen vasthouden.

Waar wil je geen spijt van hebben als je tijd gekomen is om dit lichaam te verlaten?

Voor mij is het ondenkbaar dat ik dan niet mijn vierde kleinkind in levende lijve heb ontmoet. Voor haar, voor mijn dochter, voor mijzelf. Dat ik niet dicht bij mijn dochter kon zijn na de bevalling was al erg genoeg.

Terugkijken heeft geen zin. Je kunt handelen naar de toekomst en daar proberen balans te vinden.
Wanneer Dreas op een gegeven moment zegt ‘als je nog één of twee jaar zou leven…’. Ik onderbreek zijn zin ‘ja, dan ga ik natuurlijk niet hier blijven zitten, ik wil nog wel de kinderen zien.’

We zoeken contact met jachthavens in Nederland. De eerste zeven jachthavens hebben geen ligplaats beschikbaar maar dan is er plek. En zo nemen we het besluit om, zodra de wintermaanden voorbij zijn en de weergoden ons goed gezind zijn, ergens vanaf maart 2021, terug te zeilen naar Nederland.