Hindeloopen, 13 oktober 2022
Terug in Nederland, alweer ruim vier weken. Na flink wat werk aan het onderwaterschip ligt El Galante weer in het water.
Ergens de komende twee weken varen we naar onze winterligplaats; Zuiderhaven Harlingen. Dreas heeft werk als interim productiemanager bij FIB Beer Systems. Richard heeft voor de wintermaanden een plekje voor ons. Misschien komen we zelfs op onze oude plek te liggen.
Nog een korte terugblik op het laatste stukje van deze reis:
Na Alfara de Carles rijden we naar de Pyreneeën. Met een soort einddatum in ons hoofd: aanwezig zijn bij de verjaardagen van de oudste dochter en oudste kleinzoon. Opnieuw zijn de Pyreneeën fantastisch mooi. We kamperen voor het eerst weer op gras en de nachttemperatuur daalt flink. 's Avonds een lange broek en schoenen aan, 's ochtends een natte tent.
Frankrijk rijden we weer snel doorheen. De wegen worden voller, de lucht bewolkter, de temperatuur zakt nog verder en uiteindelijk belanden we in België in onvermijdelijke files.
Onderweg kijken we nog op Idealista, bedenken we hoe we zo snel mogelijk weer terug kunnen naar het geliefde Andalusië. Eenmaal in Nederland laten we ons opslokken in werken aan de boot, hier en daar een helpende hand uitsteken en gesprekken voor een nieuwe opdracht.
De komende maanden staan in het teken van de bankrekening aanvullen zodat we daarna weer op reis kunnen. Op dit moment denken we volgend jaar weer met El Galante naar Spanje te varen. Maar je weet het natuurlijk nooit.
Alfara de Carles, 4 september 2022
Tien weken zijn we onderweg. En terug in noordelijk Spanje.
Na lang in Andalusië te zijn geweest, voelt het hier heel anders. Er zijn nog steeds dorpen in de bergen alleen zijn ze niet meer zo wit. Hete droge warmte en strakblauwe luchten hebben plaatsgemaakt voor afwisselend blauw met veel wolken, zo nu en dan een flinke bui en onweer in de lucht. De 'café con leche' is niet meer wat het was. Het is nu een bak slappe koffie met veel melk. Eén ding is hetzelfde, de mensen zijn nog steeds net zo aardig als in het zuiden.
Na onze tijd rondom Alcalá la Real reden we via Villafranco de Córdoba en Baeza naar een camping bij Cazorla. Van daar reden we zuidwestelijk naar een camping bij Embalse del Negratín en vervolgens naar Guadix. De helft van de inwoners woont daar in grotwoningen. In heel de regio zie je veel grotwoningen. Na Guadix zijn we naar Venta de Contreras gegaan, aan de oude weg van Valencia naar Madrid, van daar naar Albarracín en uiteindelijk naar Alfara de Carles.
Vanaf hier is het een drie kwartier naar de kust, naar de plek waar El Galante in 2005 op de kant te koop stond en wij in Bar La Bodega achterin, onder het grote wijnvat, wat dronken om daarna nog een keer weer aan boord te klimmen. De koop ging toen niet door. Anderhalf jaar later kwamen we er weer en mochten we de boot klaarmaken voor transport naar Nederland.
Eind 2019 ging grondaankoop aan de Guadiana rivier niet door (Dromen en realiteit). Soms overwegen we nog om daar naar toe te zeilen om op de rivier voor anker te liggen. En nu is de aankoop van het huis waar we over schrijven in Plek zo vol onduidelijkheden dat we hebben besloten daar niet langer te blijven hangen. We gaan terug naar onze plek aan boord. Een vaste plek op de wal lijkt nog niet bestemd voor ons.
Je 'memmetaal' spreken op een camping in het zuiden van Spanje en de dag erna Engels met de Spaanse makelaar. Wereldburgers zijn we allemaal. De één is alleen wat honkvaster dan de ander. Je leest erover in het blog Plek (14 augustus 2022).
Fuente-Tójar, 14 augustus 2022
Na Nijar rijden we langs de kust naar de havens van Aguadulce en Almerimar. In 2016 stond El Galante op de kant in Aguadulce. De zee is magisch mooi. De kustroute is afschuwelijk. Zowel de drukte als de aanblik van de kassen. El Galante hiernaartoe zeilen lijkt geen optie meer. We zijn heel blij als we weer bij de Alpujarra zijn, zuidelijk Sierra Nevada.
Terug in de buurt van Órgiva rijden we nog verder de bergen in. Van een makelaar hebben we een GPS positie gekregen van een te koop staand huisje. Een plek hoog in de bergen met acht kilometer onverharde weg lijkt ons ook geen optie. Bovendien spreekt de ene plaats - daar waar je je boodschappen doet wanneer je hier een huisje hebt - veel meer aan dan de andere.
En zo belanden we hier. In de driehoek Alcaudete, Alcalá la Real en Priego de Córdoba. Of in de grotere driehoek van Córdoba, Granada en Jaén.
Ontwikkelingen in Spanje. Lees hier ons nieuwe blog Viva la vida (7 augustus 2022).
Nijar, 1 augustus 2022
Zuidoostelijk Spanje, de plek waar kassen een bijzonder gezicht geven aan het landschap.
Een zee van witte rechthoekige vlakken kleurt het dal. De Sierra Nevada met het Alpujarra gebergte spreekt ons toch echt meer aan. Al is het dorp Nijar wel mooi en typisch zoals dorpen kunnen zijn in Andalusië. Witte huisjes, wel of niet met oker of dieprood rondom deuren en ramen en met zwarte traliehekken voor de vensters.
Wij zijn hier een paar dagen in de 'asharum' van Living Nâm.
Na Guadalupe bezochten we Ronda, stonden we op de camping van Órgiva en stuurde Google Maps ons door de supersmalle straatjes van Almócita.
Wat zich niet zo makkelijk in foto's laat vangen maar misschien wel in woorden.
Een nieuw blog staat online: Hete zomers in Spanje (24 juli 2022).
Guadalupe, 18 juli 2022
Hier vieren we morgen onze trouwdag. Super-de-luxe in het hotel Hospedería del Real Monasterio. Geen mieren die uit de boom vallen, geen vliegen die van geen ophouden weten. Trouwdag vieren in een klooster. Dat is weer net even wat anders. Met airco en eigen badkamer. Maar ook 'opgesloten', of juist beschermd en geen vrij uitzicht meer.
We reden we van Artieda, via het prachtige Ujué, door graanvelden, velden vol wijnranken, grote gebieden met eerdere bosbranden en uitgestrekte vlaktes met graan, via Soria naar Segovia, van Segovia naar Miranda del Castañar en daarna dus naar Guadalupe.
Geen hoge rotsen meer van de Pyreneeën, wel prachtige kronkelwegen door verschillende gebergtes. Graan heeft plaats gemaakt voor eiken- en olijfbomen. De wijnranken blijven nog even.
Het blog "Spaanse Pyreneeën" lees je hier (10 juli 2022).
Saravillo, 6 juli 2022
Onweer weerklinkt tussen de bergen, hemelwater komt met grote hoeveelheid naar beneden vallen. Dat was voorspeld. Daarom staat de tent. Maar na een ochtend voelen we ons best wel opgesloten. De regenponcho's gaan aan en hup, naar het restaurant.
In circa 260 prachtig mooie kilometers zijn we van El Port d' Ardaix over de N260 naar Saravillo gereden. Na iedere bocht een nieuw uitzicht. Vale gieren (denken we) zweven hoog in de lucht, geiten lopen los op de weg. Rotsen kleuren bruinrood, terra, abrikoos en alle tinten grijs. Wat een omgeving.
Maià de Montcal, 2 juli 2022
De Spaanse zomervakantie is begonnen. Of het is gewoon omdat het weekend is dat de camping langzaam volstroomt met Spaanse camperbusjes waar man, vrouw, kinderen en honden uitrollen. Tot nu toe kampeerden we vooral tussen de Nederlanders.
In twee dagen zijn we door Frankrijk, van Bettembourg (Luxembourg) naar Maià de Montcal (noordoost Spanje) gereden.
Hindeloopen, 23 juni 2022
Wat in 2020 niet lukte, lijkt dit jaar wel te gaan lukken.
De boot staat op de kant. ¡Vamos!
