Midden tussen de olijfbomen, het goud van Spanje, waar zo nu en dan witte dotjes als huisjes overheen zijn uitgestrooid, staat een Chevrolet tussen de olijfbomen. Dreas maakt koffie op het terras.
Ik krijg heimwee, zeg ik tegen Dreas. Ook al staan we misschien wel op onze nieuwe stek, het blijft kamperen. Heimwee naar eigen sanitair. Een plek waar je gewoon naar binnen kunt lopen en je handen kunt wassen. Onder je eigen douche stappen zonder steeds die slippers aan je voeten.
Een hoekje op de bank, daar waar je je thuis voelt. Met je eigen spulletjes om je heen zonder alles uit bakken achteruit de auto te moeten plukken.
Spanje, het landschap, de mensen, het weer, het reizen, het is nog steeds prachtig. Maar misschien heeft een mens gewoon toch ook een plek nodig.
Een paar dagen later
Het wordt steeds donkerder. De ene na de andere ster verschijnt. We kijken naar een prachtige lichtshow, verzorgd door het onweer in de lucht. In de nacht volgen harde wind en regen. Een lege fles wijn stuitert van de stenen trap af.
Hebben wij even geluk dat we niet in de daktent slapen maar juist nu genieten van de luxe van een week in een appartement. ’s Ochtends veegt Dreas de scherven bij elkaar.
Voor een tweede keer zijn we met de makelaar door 'ons huis’ geweest. Er volgt nog een derde keer. Twee ruimtes binnen zijn afgesloten, de sleutels zijn per post onderweg en dat vraagt even tijd.
Het voelt goed. Er is nog werk te doen en daar zijn natuurlijk extra kosten mee gemoeid. Maar hé, de hier geboren en getogen Spaanse buurman zei toen we weggingen: ‘als je hier komt wonen, geef ik je de sleutel van mijn zwembad’. Niet dat wij van die zwemmers zijn maar de ontvangst is wel heel hartelijk.
We voelen ons rijk. Straks reizen we terug naar Nederland. Zoenen en knuffelen we, na weken, weer kinderen en kleinkinderen. Stappen we weer aan boord van El Galante, onze plek in Nederland. Een plek voor als we geld hebben te verdienen en om bij familie in de buurt te zijn. En dan 'Cortijo El Sitio', zo noemen we onze nieuwe plek, misschien daarnaast in Spanje.
Het kan nog steeds anders hoor. Dat realiseren wij ons terdege. Op dit moment genieten we gewoon van het idee dat het misschien zo mag zijn.
En of het dan ook werkelijk rust geeft? Of we dan onze plek gevonden hebben en voor hoe lang? Wie zal het zeggen. Rusteloze zielen werden we eens genoemd.
‘Some are born to root. Some are born to spread their wings.’
Zo geeft een ieder vorm aan zijn of haar leven, zijn of haar plek, op zijn of haar uniek gekleurde manier.
Gerlinde Zoodsma,
14 augustus 2022
Foto's en korte berichtjes vind je op de pagina Roadtrip Spanje.
