Dreas en Gerlinde, vrijheidsliefhebbers, reizigers en levensavonturiers staat op onze site. Momenteel gaat de reis van inwonen bij een dochter, via een vakantiechalet naar verblijf in een B&B. Overal even goed en prachtig, alleen hadden we het zo niet bedacht.
Misschien ook niet handig om maanden geleden, ook op onze site, te noemen dat we al zo vaak hebben meegemaakt dat plannen anders lopen en dat dat deze keer natuurlijk prima weer zo kan zijn. Daar zitten we nu middenin. Nog steeds in de wachtkamer maar langzaam gaat het steeds meer borrelen en maken we ons, zeker in gedachten, klaar voor vertrek.
Na de eerste frustratie, onmacht en onbegrip begin april zitten we, emotioneel en fysiek, in rustiger vaarwater. We genieten volop van de ruimte, stilte en omgeving. Scholeksters zijn echte herriemakers weten we inmiddels. Dagelijks kijken we naar hoe een mannetjes eend met lange uitgestrekte nek op wacht staat terwijl zijn vrouwtje met haar snavel door het hoge gras schuift. Soms kleppert een ooievaar. Zanglijsters weten de ene na de andere regenworm uit de grond te trekken en ééntje slaat krachtig een slak op steigerplanken bij het haventje kapot om zo de slak op te kunnen eten. Hier is eten in overvloed. Misschien dat de vogels daarom de broodkruimels op onze veranda laten liggen en een rat ’s avonds de kruimels komt halen.
Rustiger vaarwater, veel tijd en lege ruimte. Precies de lege ruimte die we onszelf begin dit jaar toewensten. Minimaal een jaar tijd om te zijn, te ervaren, te voelen en om te laten ontstaan, schreven we. Dat alles mede mogelijk gemaakt door de verkoop van ons huis.
Lege ruimte hebben we zeker. We wachten nu zo’n acht weken op heropenen van de grenzen en we hebben nog wat langer te wachten. In ieder geval tot half juni is nu de voorspelling.
In de lege ruimte die ontstaan is, lezen we veel. Na het afronden van Dreas zijn interim management opdracht krijgt hij langzaam meer ruimte in zichzelf. We lezen boeken als Homo Sapiens, De meeste mensen deugen, over soefisme en oude Indiase teksten als Upanishads, de Bhagavad Gita en over de achtergrond van de Veda’s. Samen praten we veel over het leven en over ons leven.
Langzaam bij beetje begint er een soort verlangen, wens en vaag plan te ontstaan. Hoe zou het voelen en zijn om drie jaar lang heel veel naar binnen te keren? Drie jaar lang de tijd nemen, samen en ook ieder voor zich, voor spirituele ontwikkeling? Lezen, mediteren, oefeningen doen. De lagen van onze persoonlijkheid nog verder afpellen en ons zelf nog verder ‘verrijken’, vooral door te zijn.
Bij mij vonkte het zo’n twintig jaar geleden voor het eerst. Dreas verdiept zich ook steeds meer in verschillende stromingen. Samen nog weer een laag dieper gaan, voelt als enorm waardevol.
En omdat ik het leuk vind om te schrijven, ontstaat ook het idee om over ons proces te delen. Wat lezen we? Wat doen we? Waar lopen we tegenaan en hoe gaan we daarmee om? Al zulke vragen en vast nog meer.
Het voelt als een vurig verlangen, waar we nu al met stilte en verwondering naar kijken.
Annemieke Hessels-Cozijnsen
on 21 Jun 2020